Hero | Profesionales interinos | MSP

Genoeg ouders en hun opgegroeide kinderen moeten er niet aan denken om op elkaars lip te zitten. Hoe anders is dat bij deze gezinnen, waarin vader of moeder in de onderneming van hun kind werkt. ‘Ik heb echt gesolliciteerd bij mijn zoon: gesprekken, brieven, alles.’

‘Ik wil een fijne omgeving creëren, waarin ze in de laatste jaren van hun werkende leven kunnen doen waar ze goed in zijn’

Marijke: ‘Toen Jeroen in 2007 zijn tweede bedrijf startte, Hero, hebben we een tijdje om elkaar heen gedraaid. Ik wilde hem helpen, maar was afhankelijk van mijn vaste baan. We twijfelden allebei.’

Jeroen: ‘Hero liep steeds beter en ik trok het gewoon niet meer in m’n eentje. Ik vroeg of ze als een soort personal assistant voor me wilde werken. We durfden het aan doordat er een stuk zekerheid was vanuit mijn andere bedrijf. Toch was het spannend. Vanaf dat moment mocht het namelijk niet tegenzitten, want ik was ineens verantwoordelijk voor zowel mijn eigen inkomen als dat van mijn moeder.’

‘Zeker de eerste twee jaar hebben we veel gepraat over wat samenwerken betekende voor onze moeder-zoonrelatie. De grens tussen zakelijk en privé was niet zwart-wit, merkten we.’

Marijke: ‘Als we privé aan de koffie zaten, ging het vaak over werk. Of ik mailde hem over een probleem op kantoor terwijl hij niet aanwezig was.’

Jeroen: ‘We spraken toen af: ik wil alleen via een zakelijke mail weten wat er speelt, met alle betrokkenen in de cc. We willen allebei geen achterklapcultuur. Met mijn vader, die sinds vijftien jaar allerlei administratie op zich neemt, zat een strikte scheiding tussen zakelijk en privé er meteen in. We hebben weleens onenigheid gehad over praktische zaken, waarna we ’s avonds gezellig met elkaar aten, om vervolgens ’s ochtends op kantoor weer bonje te hebben.’

Met alle liefde

Marijke: ‘Inmiddels werk ik alleen nog als ambassadeur en help ik bij het inwerken van nieuwe collega’s, evenementen en bijzondere gelegenheden. Door de jaren heen heb ik echter van alles gedaan.’

Jeroen: ‘Op een gegeven moment raakte ze overal bij betrokken. Dat veranderde toen het bedrijf groter werd en er meer personeel bij kwam.’

Marijke: ‘Dat was niet ingewikkeld. Wel heb ik een balans moeten zoeken in mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Ik wilde aan alles bijdragen, maar het is uiteindelijk Jeroens bedrijf.’

Jeroen: ‘Ik kon af en toe zoiets hebben van: hé, we zijn toch samen aan het ondernemen? “Wacht even, ik werk maar tot vijf uur. Succes ermee”, zei zij dan heel terecht. Op andere momenten moest ik haar juist terugfluiten. Zo van: laat het los, dit is mijn probleem. Voor zulke kwesties hebben we een gezamenlijke coach.’

Hetzelfde doel

Marijke: ‘Eén keer hadden we ruzie over iets onbenulligs. “Ga maar naar huis”, schreef Jeroen in een hoogopgelopen mailwisseling. Ik belde meteen die coach.’

Jeroen: ‘Toen we de deur uit liepen na een kop koffie met z’n drieën, lag het alweer achter ons. Eigenlijk zijn we overal soepel doorheen gerold samen. Dat geldt ook voor mijn vader en stiefvader, die vrienden van elkaar zijn. Het bedrijf is onze gemene deler en maakt onze familieband nog sterker.’

Marijke: ‘Inderdaad, we zijn met z’n vieren met hetzelfde doel bezig. Een talent van Jeroen is dat hij andermans kwaliteiten ziet en deze positief benut. Wij hebben daardoor alle drie ook persoonlijk kunnen groeien en zitten lekkerder in ons vel.’

Jeroen: ‘Ik wil een fijne omgeving voor hen creëren, waarin ze in de laatste jaren van hun werkende leven kunnen doen waar ze goed in zijn. Volgens mij is dat gelukt. De verantwoordelijkheid voor de carrière van mijn ouders heb ik daardoor niet als een last ervaren.’

Marijke: ‘Ik ben megatrots op Jeroen.’

#framily

Jeroen de Vries (1979) is eigenaar en ceo van Hero, dat onder andere interim-professionals bemiddelt. Zijn moeder, Marijke Lurvink (1953), is vanaf het begin, in 2007, bij hem in dienst als allround medewerker. Ook vader Hans de Vries (1951) en stiefvader Martin Bos (1954) werken in het bedrijf.